ខេត្តស្វាយរៀង ឋិតនៅភាគអាគ្នេយ៍នៃប្រទេសកម្ពុជា ជាប់ព្រំប្រទល់ដែនវៀតណាម ដែលមានច្រកព្រំដែន អន្តរជាតិមួយល្បីឈ្មោះគឺច្រកព្រំដែនបាវិត ឋិតនៅចម្ងាយប្រមាណ៤៨គីឡូម៉ែត្រពីទីរួមខេត្តស្វាយរៀង។ ធ្វើដំណើរ តាមផ្លូវជាតិលេខ១ចម្ងាយប្រមាណ១២២គីឡូម៉ែត្រពីទីក្រុងភ្នំពេញ ខេត្តស្វាយរៀងមានស្រុកទាំងអស់ចំនួន៧ គឺស្រុក ចន្ទ្រា ស្រុកកំពង់រោទិ៍ ស្រុករំដួល ស្រុករមាសហែក ស្រុកស្វាយជ្រំ ស្រុកស្វាយរៀង ស្រុកស្វាយទាប រួមទាំងឃុំ ទាំងអស់ចំនួន៨០ និង៦៩០ភូមិ។ បាវិតជា ច្រកដ៏សំខាន់សម្រាប់ចរាចរផ្លូវគោក ទំនាក់ទំនង រវាងប្រទេសទាំងពីរ គឺកម្ពុជា និងវៀតណាម ជាពិសេសគឺទីក្រុង ភ្នំពេញ និងទីក្រុងហូជីមិញ។ ក្រៅពីការបង្កើតជាតំបន់កំសាន្តហើយ តំបន់នេះនៅមានផ្សារណាត់ដែលមានទំនិញគ្រប់ ប្រភេទជាផលិតផលក្នុងស្រុក និងផលិតផលពីប្រទេសវៀតណាម។ ច្រកព្រំដែនបាវិតគឺជាមជ្ឈមណ្ឌលទេសចរ ដែលទាក់ទាញភ្ញៀវទេសចរបានច្រើនជាងគេក្នុងចំណោមតំបន់កំសាន្តក្នុង ខេត្តនេះ។
ខេត្តស្វាយរៀង នេះពុំសូវមានតំបន់ទេសចរកំសាន្តច្រើនដូចបណ្ដាខេត្តនានា ក្នុងប្រទេសនោះទេ។ ក្រៅពីតំបន់ កំសាន្តច្រកព្រំដែនបាវិត គឺមានតំបន់មួយទៀតដែលសម្បូរភ្ញៀវទេសចរក្នុងស្រុកទៅកំសាន្ត។ តំបន់នោះគឺព្រៃបាសាក់ ដែលមានទីតាំងឋិតនៅក្នុងស្រុកស្វាយរៀង ចម្ងាយប្រមាណ៩គីឡូម៉ែត្រពីរួមខេត្ត ជាប់នឹងដងទន្លេវៃកូ។ តំបន់ នេះជាតំបន់ព្រៃស៊ុបទ្រុប មានផ្ទៃក្រឡាប្រមាណ៨៤ម៉ែត្រការេ ជាតំបន់ព្រៃប្រាសាក់ មានភូមិសាស្ត្រជាដីទួល ដែលបន្សល់តាំងពីបរមបុរាណមកម្ល៉េះ។ ដូចនេះគេអាចស្វែងយល់អំពីវប្បធម៌ខ្មែរផងដែរ ប្រពៃណី វប្បធម៌ ទំនៀមទម្លាប់ របស់ខ្មែរបុរាណហាក់បង្កប់នៅទីកន្លែងនោះដើម្បីរង់ចាំអ្នកសិក្សា ស្រាវជ្រាវ។ ដោយសារតែសង្គ្រាមបានបំផ្លិចបំផ្លាញ ទីកន្លែងនោះស្ទើរពុំមានសល់នូវស្លាកស្នាមអ្វីទាំងអស់ ប៉ុន្តែបច្ចុប្បន្ននេះតំបន់នេះត្រូវបានគេខិតខំអភិវឌ្ឍន៍ កែ ប្រែមុខមាត់បន្តិចម្ដងៗដើម្បីក្លាយជាតំបន់ទេសចរប្រចាំនៅក្នុងខេត្ត នេះ។
ខេត្តស្វាយរៀង នេះពុំសូវមានតំបន់ទេសចរកំសាន្តច្រើនដូចបណ្ដាខេត្តនានា ក្នុងប្រទេសនោះទេ។ ក្រៅពីតំបន់ កំសាន្តច្រកព្រំដែនបាវិត គឺមានតំបន់មួយទៀតដែលសម្បូរភ្ញៀវទេសចរក្នុងស្រុកទៅកំសាន្ត។ តំបន់នោះគឺព្រៃបាសាក់ ដែលមានទីតាំងឋិតនៅក្នុងស្រុកស្វាយរៀង ចម្ងាយប្រមាណ៩គីឡូម៉ែត្រពីរួមខេត្ត ជាប់នឹងដងទន្លេវៃកូ។ តំបន់ នេះជាតំបន់ព្រៃស៊ុបទ្រុប មានផ្ទៃក្រឡាប្រមាណ៨៤ម៉ែត្រការេ ជាតំបន់ព្រៃប្រាសាក់ មានភូមិសាស្ត្រជាដីទួល ដែលបន្សល់តាំងពីបរមបុរាណមកម្ល៉េះ។ ដូចនេះគេអាចស្វែងយល់អំពីវប្បធម៌ខ្មែរផងដែរ ប្រពៃណី វប្បធម៌ ទំនៀមទម្លាប់ របស់ខ្មែរបុរាណហាក់បង្កប់នៅទីកន្លែងនោះដើម្បីរង់ចាំអ្នកសិក្សា ស្រាវជ្រាវ។ ដោយសារតែសង្គ្រាមបានបំផ្លិចបំផ្លាញ ទីកន្លែងនោះស្ទើរពុំមានសល់នូវស្លាកស្នាមអ្វីទាំងអស់ ប៉ុន្តែបច្ចុប្បន្ននេះតំបន់នេះត្រូវបានគេខិតខំអភិវឌ្ឍន៍ កែ ប្រែមុខមាត់បន្តិចម្ដងៗដើម្បីក្លាយជាតំបន់ទេសចរប្រចាំនៅក្នុងខេត្ត នេះ។
No comments:
Post a Comment